ARKADASLIK / Halil Cibran

 

Ve bir genç, söyle dedi: "Bize arkadasliktan bahset."

Ve o cevap verdi:

 

"Arkadasiniz, cevap bulan gereksinimlerinizdir.
O, sevgiyle ektiginiz ve sükranla biçtiginiz tarlanizdir.

 

O sizin sofraniz ve ocakbasinizdir.
Çünkü ona açliginizla gelir ve onda huzuru ararsiniz.

 

Arkadasiniz sizinle içinden geldigi gibi konustugunda,
ne ‘hayir’ demek zor gelir, ne de ‘evet’ demekten çekinirsiniz.

 

Ve o sessiz kaldiginda, kalbiniz onun kalbini dinlemek için sessizlesir.
Çünkü arkadaslikta, kelimeler susunca, tüm düsünceler, tüm arzular
ve beklentiler, gürültüsüz bir sevinç içinde dogar ve paylasilirlar.

 

Arkadasinizdan ayrildiginizda ise yas tutmazsiniz;
Çünkü onun en sevdiginiz yani, yoklugunda
daha bir berraklik kazanir, tipki bir dagin,
dagciya, ovadan daha net görünmesi gibi…

 

Ve arkadasliginizda, ruhsal derinlik
kazanmaktan baska bir amaç gütmeyin.

Çünkü, salt kendi gizemini açiga vurmak pesinde
olan sevgi, sevgi degil, savrulmus bir agdir
ve sadece yararsiz olan yakalanir.

 

Ve arkadasiniza, kendinizi oldugunuz gibi sunun.
Eger dalgalarinizin cezrini bilecekse,
meddini de bilmesine izin verin.

Çünkü salt zaman öldürmek için bir arkadas
aramanizin anlami olabilir mi?

Onu, zamani yasatmak için arayin.

Çünkü o gereksiniminizi karsilamak içindir,
boslugunuzu doldurmak için degil.

 

Ve arkadasligin hoslugunda,
kahkahalar, paylasilan hazlar olsun.

Çünkü küçük seylerin sebneminde,
yürek sabahini bulur ve tazelenir."